Enschede, de levende Feniks
6 September 2017 Wandelen met Jan
Alweer 17 jaar geleden..
Amper acht jaar oud stelde onze zoon mij de volgende vraag: “Zeg, Jan, wanneer gaan we nu eens eindelijk naar een echte brand kijken?” Persoonlijk ben ik bepaald geen sensatiezoeker en bij het idee van een brand sta ik al helemaal niet te trappelen. Om hem de vernietigende werking van vuur te laten zien zei ik als opvoeder dat we bij de eerste de beste goede fik wel samen zouden gaan kijken. Nou, we werden zo ongeveer op onze wenken bediend.
Vanaf ons balkon zagen we in de verte een machtig rooksignaal, er was een brand!!! Zo in te schatten een redelijk flinke brand. Om nu niet onmiddellijk in het vuur van deze gedachten op de fiets te klauteren bedachten we dat het verstandig zou zijn om eerst een boterham te eten. Wat een gelukkige actie was deze vertragingstechniek. Vanaf datzelfde balkon zagen we de rookpluim allengs groter en dikker worden, we hoorden het aantal brandweersirenes in aantal toenemen en bij ons beiden ontstond enige reserve. Voor de zekerheid eens de regionale TV-zender raadplegen. De programma’s van RTV-Oost werden onderbroken omdat er in Enschede een grote ontploffing was geweest. Het was een zonnige zaterdagmiddag, 13 mei 2000. Wij zijn niet naar de brand gaan kijken, de beelden op TV schroeiden onuitwisbare vlekken op onze netvliezen. Dat is inmiddels ruim 17 jaar geleden.
Vandaag de dag
Vandaag reden we over de Deurningerstraat in Enschede. We parkeerden de auto in de wijk Roombeek (gratis parkeren in de buurt van Prismare, het multifunctionele gebouw/theater). Wanneer je hier staat en om je heen kijkt is het niet te bevatten dat alles wat je ziet aan bebouwing er 17 jaar terug niet was. Dat er toen hier een woonwijk was die met één klap werd weggevaagd. De beelden zijn bekend en op de een of andere manier lijken die beelden onrealistisch wanneer je deze huidige omgeving ziet.
Direct naast Prismare loopt de Lonnekerbeekweg, een lint door de wijk dat symbool staat voor de textielindustrie die aan het begin van de vorige eeuw in Enschede veel werkgelegenheid heeft gebracht. Aan de overkant zie je hoog boven op een gebouw “Twentse Welle” staan. Een museum dat over de oorsprong “de welle of bron” van Twente en Enschede met haar textielverleden een schitterend beeld vormt. De collectie wordt interactief en op moderne wijze getoond en toegankelijk gemaakt. Daardoor is het vooral leerzaam en respect afdwingend.
Het ‘Balengebouw’, waar in vroegere tijden de balen textiel werden opgeslagen, heeft een buitenzijde gekregen waarmee Jan Cremer, de schrijver, wordt geëerd. Deze van oorsprong Enschedese schrijver staat hier levensgroot in beton gegoten. Sprekend lijkend op de kaft van zijn roman: “Ik Jan Cremer”.
Met een draai van 180 graden kom je richting centrum Enschede te staan. Naast de parkeerplaats is een groot grasveld. Hondjes worden er uitgelaten en kinderen spelen voetbal. Wanneer je over het veld loopt kom je langs het monument voor de slachtoffers van de vuurwerkramp van 13 mei 2000. Een deel van de fundatie geeft aan waar ooit een huis stond en waarvan helemaal niets is teruggevonden. SE Fireworks, het bedrijf dat is ontploft, lag aan de Tollenstraat. Deze straatnaam zie je terug aan dit grasveld. Kijk je naar de bebouwing dan kun je alleen maar bewondering hebben voor de wederopbouwkracht van Enschede, de veerkracht en energie die gestoken is in het helen van deze stadswond.
Een man moet ook eten
We wandelen door tot aan de Singel, de rondweg die het centrum van Enschede in grote lijnen omarmd. Aan deze Singel liggen prachtige villa’s, woonhuizen van textielbaronnen en hun vazallen. Mensen, die voor de eerste Wereldoorlog in goeden doen waren, lieten hier een prachtige woning bouwen. Op de Boddenkampsingel sloegen we de Nicolaas Beetsstraat in. We wilden even een lichte lunch gebruiken in “het Paradijs”. Eten in het Paradijs is eten in een kunstobject, het is eten op een biologische gestoelde menukaart en waar alles voor je vers klaar gemaakt wordt.
In het verleden zijn we hier wel eens met onze kinderen geweest. Het Paradijs is een kunstobject waar je doorheen kunt klauteren, op onverwachte plekjes een eethoekje aan kunt treffen en waar je niet op moet kijken als iemand je vraagt of je al in de leeshoek een boekje heb uitgezocht. Aan de buitenzijde enigszins onaantrekkelijk aan de binnenzijde een avontuur en verrassing. Eerlijk is eerlijk je moet er wel van houden. Leuk, gezellig en ontspannend is het in elk geval.
Hoe dan ook het biologische en fairtrade eten wordt in ieder geval met liefde en veel toewijding in de eigen keuken klaargemaakt.
Historie
Na de heerlijke lunch liepen we richting het centrum van Enschede.
Na de oversteek van de spoorlijn Munster/Enschede kwamen we bij het Muziekkwartier. Het muziekcentrum met het conservatorium en het Wilminktheater laten zien dat Enschede op cultureel gebied een behoorlijke toon meespeelt. Via een tweetal onderdoorgangen kwamen we op ‘de oude markt’. Een landingsplaats voor terrastijgers, een must voor liefhebbers van mensenkijken en vooral een walhalla voor liefhebbers van tientallen verschillende soorten bier. Voordat we een verfrissing namen nog even door gelopen naar het ‘Ei van Ko’, een nu droogstaande fontein voor het gemeente-huis. Op mooie dagen ademt Enschede de sfeer in en uit van een studentenstad.
Terug bij de oude kerk op de oude markt lazen we dat de vuurwerkramp van 2000 niet de enige ramp is geweest die Enschede in haar hart heeft getroffen. Een kolos van een herinneringsbeeld liet ons weten dat op 7 mei 1862 er een grote stadsbrand is geweest in Enschede. De houten huizen zijn in vlammen opgegaan. Ook toen is Enschede opgestaan en uit haar as herrezen. Vandaag de dag is Enschede een kleurrijke stad, tegen de Duitse grens aan met een diversiteit aan winkels en bedrijven die menig verwachting overtreft.
Natuurlijk is het leed dat de slachtoffers van de rampen is overkomen niet goed te maken met nieuwe stedenbouw of monumenten, maar als je ziet hoe de stad er nu bij staat dan kun je spreken van een feniks die uit haar eigen as is herrezen.
Enschede is veel meer en grootser dan Grolsch, de Enschede marathon en FC Twente samen.
Anderen lazen ook onze blogs over Enschede, Achterhoek, Wandelen, Jan, Brand, Monument, , Nederland
Amper acht jaar oud stelde onze zoon mij de volgende vraag: “Zeg, Jan, wanneer gaan we nu eens eindelijk naar een echte brand kijken?” Persoonlijk ben ik bepaald geen sensatiezoeker en bij het idee van een brand sta ik al helemaal niet te trappelen. Om hem de vernietigende werking van vuur te laten zien zei ik als opvoeder dat we bij de eerste de beste goede fik wel samen zouden gaan kijken. Nou, we werden zo ongeveer op onze wenken bediend.
Vanaf ons balkon zagen we in de verte een machtig rooksignaal, er was een brand!!! Zo in te schatten een redelijk flinke brand. Om nu niet onmiddellijk in het vuur van deze gedachten op de fiets te klauteren bedachten we dat het verstandig zou zijn om eerst een boterham te eten. Wat een gelukkige actie was deze vertragingstechniek. Vanaf datzelfde balkon zagen we de rookpluim allengs groter en dikker worden, we hoorden het aantal brandweersirenes in aantal toenemen en bij ons beiden ontstond enige reserve. Voor de zekerheid eens de regionale TV-zender raadplegen. De programma’s van RTV-Oost werden onderbroken omdat er in Enschede een grote ontploffing was geweest. Het was een zonnige zaterdagmiddag, 13 mei 2000. Wij zijn niet naar de brand gaan kijken, de beelden op TV schroeiden onuitwisbare vlekken op onze netvliezen. Dat is inmiddels ruim 17 jaar geleden.
Vandaag de dag
Vandaag reden we over de Deurningerstraat in Enschede. We parkeerden de auto in de wijk Roombeek (gratis parkeren in de buurt van Prismare, het multifunctionele gebouw/theater). Wanneer je hier staat en om je heen kijkt is het niet te bevatten dat alles wat je ziet aan bebouwing er 17 jaar terug niet was. Dat er toen hier een woonwijk was die met één klap werd weggevaagd. De beelden zijn bekend en op de een of andere manier lijken die beelden onrealistisch wanneer je deze huidige omgeving ziet.
Direct naast Prismare loopt de Lonnekerbeekweg, een lint door de wijk dat symbool staat voor de textielindustrie die aan het begin van de vorige eeuw in Enschede veel werkgelegenheid heeft gebracht. Aan de overkant zie je hoog boven op een gebouw “Twentse Welle” staan. Een museum dat over de oorsprong “de welle of bron” van Twente en Enschede met haar textielverleden een schitterend beeld vormt. De collectie wordt interactief en op moderne wijze getoond en toegankelijk gemaakt. Daardoor is het vooral leerzaam en respect afdwingend.
Het ‘Balengebouw’, waar in vroegere tijden de balen textiel werden opgeslagen, heeft een buitenzijde gekregen waarmee Jan Cremer, de schrijver, wordt geëerd. Deze van oorsprong Enschedese schrijver staat hier levensgroot in beton gegoten. Sprekend lijkend op de kaft van zijn roman: “Ik Jan Cremer”.
Met een draai van 180 graden kom je richting centrum Enschede te staan. Naast de parkeerplaats is een groot grasveld. Hondjes worden er uitgelaten en kinderen spelen voetbal. Wanneer je over het veld loopt kom je langs het monument voor de slachtoffers van de vuurwerkramp van 13 mei 2000. Een deel van de fundatie geeft aan waar ooit een huis stond en waarvan helemaal niets is teruggevonden. SE Fireworks, het bedrijf dat is ontploft, lag aan de Tollenstraat. Deze straatnaam zie je terug aan dit grasveld. Kijk je naar de bebouwing dan kun je alleen maar bewondering hebben voor de wederopbouwkracht van Enschede, de veerkracht en energie die gestoken is in het helen van deze stadswond.
Een man moet ook eten
We wandelen door tot aan de Singel, de rondweg die het centrum van Enschede in grote lijnen omarmd. Aan deze Singel liggen prachtige villa’s, woonhuizen van textielbaronnen en hun vazallen. Mensen, die voor de eerste Wereldoorlog in goeden doen waren, lieten hier een prachtige woning bouwen. Op de Boddenkampsingel sloegen we de Nicolaas Beetsstraat in. We wilden even een lichte lunch gebruiken in “het Paradijs”. Eten in het Paradijs is eten in een kunstobject, het is eten op een biologische gestoelde menukaart en waar alles voor je vers klaar gemaakt wordt.
In het verleden zijn we hier wel eens met onze kinderen geweest. Het Paradijs is een kunstobject waar je doorheen kunt klauteren, op onverwachte plekjes een eethoekje aan kunt treffen en waar je niet op moet kijken als iemand je vraagt of je al in de leeshoek een boekje heb uitgezocht. Aan de buitenzijde enigszins onaantrekkelijk aan de binnenzijde een avontuur en verrassing. Eerlijk is eerlijk je moet er wel van houden. Leuk, gezellig en ontspannend is het in elk geval.
Hoe dan ook het biologische en fairtrade eten wordt in ieder geval met liefde en veel toewijding in de eigen keuken klaargemaakt.
Historie
Na de heerlijke lunch liepen we richting het centrum van Enschede.
Na de oversteek van de spoorlijn Munster/Enschede kwamen we bij het Muziekkwartier. Het muziekcentrum met het conservatorium en het Wilminktheater laten zien dat Enschede op cultureel gebied een behoorlijke toon meespeelt. Via een tweetal onderdoorgangen kwamen we op ‘de oude markt’. Een landingsplaats voor terrastijgers, een must voor liefhebbers van mensenkijken en vooral een walhalla voor liefhebbers van tientallen verschillende soorten bier. Voordat we een verfrissing namen nog even door gelopen naar het ‘Ei van Ko’, een nu droogstaande fontein voor het gemeente-huis. Op mooie dagen ademt Enschede de sfeer in en uit van een studentenstad.
Terug bij de oude kerk op de oude markt lazen we dat de vuurwerkramp van 2000 niet de enige ramp is geweest die Enschede in haar hart heeft getroffen. Een kolos van een herinneringsbeeld liet ons weten dat op 7 mei 1862 er een grote stadsbrand is geweest in Enschede. De houten huizen zijn in vlammen opgegaan. Ook toen is Enschede opgestaan en uit haar as herrezen. Vandaag de dag is Enschede een kleurrijke stad, tegen de Duitse grens aan met een diversiteit aan winkels en bedrijven die menig verwachting overtreft.
Natuurlijk is het leed dat de slachtoffers van de rampen is overkomen niet goed te maken met nieuwe stedenbouw of monumenten, maar als je ziet hoe de stad er nu bij staat dan kun je spreken van een feniks die uit haar eigen as is herrezen.
Enschede is veel meer en grootser dan Grolsch, de Enschede marathon en FC Twente samen.
Anderen lazen ook onze blogs over Enschede, Achterhoek, Wandelen, Jan, Brand, Monument, , Nederland