Kamperen bij de boer, ook voor volwassenen.
3 Oktober 2014 Anique
Al jaren doen we het. Tien jaar geleden met 8 giechelende 16-jarigen op vakantie naar Calella, nu met 8 (net zo hard) giechelende 26-jarigen een weekendje weg naar… Kamerik. Een hele week weg zit er helaas niet meer in. Maar traditiegetrouw gaan we elk jaar een weekendje weg. Elk jaar is een ander duo verantwoordelijk voor het hele weekend. Wat en waar, dat weten de andere 6 meiden pas wanneer we aankomen bij de plek van bestemming. Reden voor het maandenlang versturen van hysterische whats-appjes, het maken van facebookevents en het proberen uit te horen van de organisatie. Want ach, wat zijn we nieuwsgierig. Dit jaar had ik, samen met een vriendin, de eer om het weekend te organiseren. Ik bladerde door Huurtent en kwam al snel terecht op Glamping. Want wij vrouwen houden wel van een beetje glamour. Tel daar een idyllische boerderij en een knappe boer bij op en je hebt polderglamour. Kortom, we vertrekken met 8 vrouwen richting het pittoreske dorpje Kamerik naar boerencamping t’ Oortjeshek.
Wie er zenuwachtiger is weet ik niet. Ik en mijn mede-organisator of alle meiden die op de achterbank van de auto heen en weer zitten te springen en hysterisch de weg proberen te volgen. Wat gaan we doen? Waar gaan we heen? Ik ben zelf vooral erg zenuwachtig of de tenten zullen bevallen. Normaal zitten we in Roompothuisjes of villa’s met sauna, en dit is natuurlijk toch wel erg anders.
Nu zijn mijn vriendinnen de moeilijkste niet, maar als de tenten niet zo Glamorous lijken te zijn als op de plaatjes ben ik bang dat er toch wel sprake van teleurstelling zal zijn. Nou, deze keer is de camping béter dan de plaatjes. En wat een prachtige tenten. Officieel zijn het Safaritenten, maar het zijn net twee mooie, ruime huisjes waarin we zitten. Ingericht à la boer-zoekt-vrouw. En alhoewel wij het Olilily/ Yvonne Jaspers gehalte wel erg hoog vinden, past dit toch wel erg goed bij de omgeving én ons humeur.
We zitten midden in een Weiland, op een ECHTE boerderij. Compleet met (een stiekem best wel knappe) boer en zijn leuke vrouw. Het eerste wijntje is nog niet op en boer Wiebe komt ons al halen; er wordt een kalfje geboren. We moeten oppassen dat we niet voor alle kinderen gaan staan en ons net zo zenuwachtig als de peuters gedragen, maar wat is dat spannend en bijzonder. Hierna kan ons weekend al niet meer stuk. We zitten tot de late uurtjes buiten aan de picknicktafel terwijl de weilanden om ons heen zich langzaam vullen met mist en we alleen nog af en toe een eigenwijs koetje horen loeien. Het is fantastisch.
Als we de volgende dag na een dagje Kamerik in de zon zitten, mogen we mee om de koeien uit het weiland te halen. Wat zijn koeien groot! Best spannend. Het grut wat naast ons staat vinden de koeien veel minder spannend, en mogen zelfs op de koe zitten. Dat willen wij stiekem ook wel, maar we voelen ons te volwassen om het te vragen. Als de boer alle kinderen heeft laten melken en ons daarna vraagt komt er van allemaal een enthousiaste JA. We zijn net kinderen. Koeien zijn best wel lief, wanneer we uiteten gaan bestelt iedereen ook ineens de vegetarische schotel…
Alhoewel we ons gedragen als blije kinderen gaan we s’avonds de hort op richting Woerden. Ook daar gedragen we ons niet zo volwassen maar dat heeft niets met koeien te maken. Zelfs de kater van de volgende dag is prima te verdragen op de kampeerboerderij. We zitten heerlijk buiten en onze bedden slapen zo goed dat we onze verloren uren prima inhalen. Geen probleem dus, behalve dan wanneer we de koeienmest ruiken, dat valt ons toch vrij zwaar. Als we vertrekken gaan we eerst even langs bij Roald, het pasgeboren kalfje. Dag kalfje. Het was heerlijk. Kamperen bij de boer. Niet alleen voor kinderen dus.
Anderen lazen ook onze blogs over camping, kamperen, beleving
Wie er zenuwachtiger is weet ik niet. Ik en mijn mede-organisator of alle meiden die op de achterbank van de auto heen en weer zitten te springen en hysterisch de weg proberen te volgen. Wat gaan we doen? Waar gaan we heen? Ik ben zelf vooral erg zenuwachtig of de tenten zullen bevallen. Normaal zitten we in Roompothuisjes of villa’s met sauna, en dit is natuurlijk toch wel erg anders.
Nu zijn mijn vriendinnen de moeilijkste niet, maar als de tenten niet zo Glamorous lijken te zijn als op de plaatjes ben ik bang dat er toch wel sprake van teleurstelling zal zijn. Nou, deze keer is de camping béter dan de plaatjes. En wat een prachtige tenten. Officieel zijn het Safaritenten, maar het zijn net twee mooie, ruime huisjes waarin we zitten. Ingericht à la boer-zoekt-vrouw. En alhoewel wij het Olilily/ Yvonne Jaspers gehalte wel erg hoog vinden, past dit toch wel erg goed bij de omgeving én ons humeur.
We zitten midden in een Weiland, op een ECHTE boerderij. Compleet met (een stiekem best wel knappe) boer en zijn leuke vrouw. Het eerste wijntje is nog niet op en boer Wiebe komt ons al halen; er wordt een kalfje geboren. We moeten oppassen dat we niet voor alle kinderen gaan staan en ons net zo zenuwachtig als de peuters gedragen, maar wat is dat spannend en bijzonder. Hierna kan ons weekend al niet meer stuk. We zitten tot de late uurtjes buiten aan de picknicktafel terwijl de weilanden om ons heen zich langzaam vullen met mist en we alleen nog af en toe een eigenwijs koetje horen loeien. Het is fantastisch.
Als we de volgende dag na een dagje Kamerik in de zon zitten, mogen we mee om de koeien uit het weiland te halen. Wat zijn koeien groot! Best spannend. Het grut wat naast ons staat vinden de koeien veel minder spannend, en mogen zelfs op de koe zitten. Dat willen wij stiekem ook wel, maar we voelen ons te volwassen om het te vragen. Als de boer alle kinderen heeft laten melken en ons daarna vraagt komt er van allemaal een enthousiaste JA. We zijn net kinderen. Koeien zijn best wel lief, wanneer we uiteten gaan bestelt iedereen ook ineens de vegetarische schotel…
Alhoewel we ons gedragen als blije kinderen gaan we s’avonds de hort op richting Woerden. Ook daar gedragen we ons niet zo volwassen maar dat heeft niets met koeien te maken. Zelfs de kater van de volgende dag is prima te verdragen op de kampeerboerderij. We zitten heerlijk buiten en onze bedden slapen zo goed dat we onze verloren uren prima inhalen. Geen probleem dus, behalve dan wanneer we de koeienmest ruiken, dat valt ons toch vrij zwaar. Als we vertrekken gaan we eerst even langs bij Roald, het pasgeboren kalfje. Dag kalfje. Het was heerlijk. Kamperen bij de boer. Niet alleen voor kinderen dus.
Anderen lazen ook onze blogs over camping, kamperen, beleving