Lyon, wat anders dan mosterd!

Nadat de barrières van de voorsteden waren genomen volgde een kilometers lange weg die het centrum in leidde. Blijkbaar nog nooit van de groene golf gehoord stormden we met honderden van het ene stoplicht naar het volgende en een parkeergarage. Lukraak liepen we in westelijke richting en prompt stuitten we op een informatiebureautje. Daar werden we, helaas zonder stadskaartje, op pad gestuurd naar de grote bezienswaardigheden van Lyon.

We passeerden de Rhone en de Saone en kwamen in Lyon-Vieux. Een pretpark voor liefhebbers van historie en prachtige gebouwen. We hadden slechts een paar bijzonderheden op ons wandellijstje staan. Dus rondkijken en genieten.

Van de Sint Jean naar de "Witte Olifant"

Aan een verkeersluw plein ligt de Kathedraal Sint Jean, dit is de beschermpatroon van ons beiden, een bezoekje aan deze kerk is dan vanzelfsprekend. Helaas voor ons (ook niet heel erg) was er niemand thuis en de megagrote deuren bleken gesloten. De Kathedraal St. Jean wordt omgeven door bijna paleisachtige vijf, zes etagehoge gebouwen. Ondanks dat alles een heel ontspannen sfeertje met links en rechts wat baquetteknabbelende studenten. Door naar het letterlijke hoogtepunt van Lyon: “De Witte Olifant”.



Hoog boven Lyon torent ‘de Onze Lieve Vrouwe Kathedraal’ met de bijnaam ‘de Witte Olifant’. Een pompeus gebouw waarvan de schoonheid betwist kan worden. Hoe dan ook indrukwekkend is het gebouw wel. Met de funiculaire (kabelspoorweg) overbrugden we de hoogtemeters tussen Lyon-Vieux en het stadsdeel Fourvière. ‘De Witte Olifant’, een weinig sympathieke naam voor een kerk waarin je uren en uren kunt dwalen en verbazen.

Een immens gebouw met daaronder een tweede kerkzaal en alles wat daar bij hoort. Die tweede zaal is vanaf de buitenzijde niet te zien.
Meningen over schoonheid zijn even divers als dat er mensen zijn. Ik denk dat dit ook geldt voor het beoordelen van de buitenzijde van de Onze Lieve Vrouwe Kathedraal. Hoe dan ook wij waren er nu toch en laten we nu maar eens een kijkje binnen gaan nemen. Deze kerk was gastvrij open. De tochtportalen getrotseerd kom je in een mystieke wereld terecht. De buitenkant ervoeren wij als kitscherig. Respect voor het vakmanschap kwam bij binnenkomst opzetten. Vooral in katholieke kerken word je overweldigd door het goudsmeedwerk, het zilver en de edelstenen. Kosten noch moeite lijken in vergane tijden gespaard te zijn ter meerdere eer en glorie van God of diens aardse vertegenwoordigers. Los van onze persoonlijke meningen over het kapitale bouwwerk verstomden we bij al het moois dat dit gebouw de bezoeker biedt. Machtige mooie mozaïeken, beeldengroepen en glas in loodramen die zijn weerga niet kenden.



We kwamen bijna letterlijk ogen te kort om al het mozaiek goed te kunnen bekijken. Helaas zijn in de vroegere eeuwen de bouwmeesters niet van zins geweest om de prachtige werken op ooghoogte te maken. Je loopt dus met een verkrampte nekspier voortdurend in de hoogte te staren. Deze pijnlijke nek is zeker de moeite waard.

Nog meer Romeinse geschiedenis in Lyon

Naast deze twee fenomenale kerken heeft Lyon nog een Romeinse geschiedenis die zij je kan laten zien. Op loopafstand van ‘de Olifant’ bevindt zich een Romeins Amphitheater. Gedeeltelijk gerestaureerd en voorzien van moderne theatertechniek en voor een groot deel nog authentiek. Met wat klim en klauterwerk doorkruis je dit Romeinse bouwsel. De akoestiek is nog steeds uitstekend. Op grote afstand konden Hanneke en ik gemakkelijk met elkaar praten zonder te schreeuwen.

Lyon is heel veel meer dan mosterd alleen. Smaakvol is de stad zeker!

Zomervakantie naar Rhone Alpes? Een camping in de buurt van Lyon vind je hier


Anderen lazen ook onze blogs over  Lyon,  wandelen,  steden,  stadswandeling,  bezienswaardigheid,  citytrip