Kamperen op Elba in Italie - een verslag
22 Februari 2014 Ruud
Bij Italie denk ik aan Toscane, met zijn wuivende donkergroene cypressen, velden vol zonnebloemen die de zon volgen, het steeds verrassende nieuwe uitzicht na de volgende bocht in de weg, het milde klimaat dat je doet wensen dat het voor altijd was.
Ik denk aan de ruige Dolomieten die trots naar de hemel reiken, en aan de glooiende uitlopers, die lange wandelingen zo fantastisch maken, ongeacht of je betoverd wordt door de kleinste bloem of uitgedaagd wordt door de hoogteverschillen.
Maar ook denk ik aan de Adriatische kust, met het alomtegenwoordige toerisme, de drukte en de hitte in de bus naar Venetie en de ontelbare tentjes langs de weg met foute souvenirs.
Maar de beste herinneringen heb ik aan de kampeervakanties op Elba. Ik was er nog nooit geweest, maar Virginie, mijn vrouw, overtuigde me dat het daar goed toeven was, uit ervaring van eerdere vakanties met haar zus.
Ik kon me er niets bij voorstellen behalve een kale, mistroostige rots in de Middellandse Zee, waarheen Napoleon Bonaparte verbannen werd in 1814. Is Elba sindsdien veranderd?
Ik weet het niet, maar onze vakanties daar zijn fantastisch geweest. De zee, de zon, aktie, rust en ruimte. 's Morgens in alle vroegte wakker worden van het geroep Pèsce, pèsce! Een oude visser die zijn vangst probeert te slijten aan de toeristen. Het sinaasappelkistje onder de snelbinders van zijn fiets was de opslagplaats voor de koopwaar.
Hij vertelde aan iedereen die het wilde horen dat hij al een vol uur onderweg was van de haven naar de camping, dus je kunt je voorstellen dat er weinig interesse in zijn verse handelswaar was. Toch was hij er elke ochtend weer. Ongelofelijk.
Veel campingbewoners waren Italianen. Als wij in de ochtend naar het aan de camping gelegen strand liepen kwamen de geuren van verse tomaten, knoflook en onbestemde gerechten je tegemoet, omdat de Italiaanse mamas er blijkbaar een gewoonte van maken om alles al vroeg klaar te maken.
Het lijkt me bijzonder om met net een ontbijt achter de kiezen het avondmaal voor tutta-la-famiglia te bereiden.
En dan die mooie plaatsjes zinderend van hitte op dat moment van de dag dat de zon het hoogst staat. Wat hebben we in de loop van de vakantie veel terrasjes bezocht om op het middaguur de rust van Elba over ons heen te laten komen. De levensstijl van de bewoners van dit mooie eiland spreekt me bijzonder aan. Weg van de rat-race en stress, even in een andere wereld.
Ik ben jammergenoeg al jaren niet meer op Elba geweest, maar misschien is het ook beter zo. Herinneringen zijn net als goede wijn, ze worden mooier naarmate ze ouder worden.
Anderen lazen ook onze blogs over verslag, camping, kamperen, italië, beleving
Ik denk aan de ruige Dolomieten die trots naar de hemel reiken, en aan de glooiende uitlopers, die lange wandelingen zo fantastisch maken, ongeacht of je betoverd wordt door de kleinste bloem of uitgedaagd wordt door de hoogteverschillen.
Maar ook denk ik aan de Adriatische kust, met het alomtegenwoordige toerisme, de drukte en de hitte in de bus naar Venetie en de ontelbare tentjes langs de weg met foute souvenirs.
Maar de beste herinneringen heb ik aan de kampeervakanties op Elba. Ik was er nog nooit geweest, maar Virginie, mijn vrouw, overtuigde me dat het daar goed toeven was, uit ervaring van eerdere vakanties met haar zus.
Ik kon me er niets bij voorstellen behalve een kale, mistroostige rots in de Middellandse Zee, waarheen Napoleon Bonaparte verbannen werd in 1814. Is Elba sindsdien veranderd?
Ik weet het niet, maar onze vakanties daar zijn fantastisch geweest. De zee, de zon, aktie, rust en ruimte. 's Morgens in alle vroegte wakker worden van het geroep Pèsce, pèsce! Een oude visser die zijn vangst probeert te slijten aan de toeristen. Het sinaasappelkistje onder de snelbinders van zijn fiets was de opslagplaats voor de koopwaar.
Hij vertelde aan iedereen die het wilde horen dat hij al een vol uur onderweg was van de haven naar de camping, dus je kunt je voorstellen dat er weinig interesse in zijn verse handelswaar was. Toch was hij er elke ochtend weer. Ongelofelijk.
Veel campingbewoners waren Italianen. Als wij in de ochtend naar het aan de camping gelegen strand liepen kwamen de geuren van verse tomaten, knoflook en onbestemde gerechten je tegemoet, omdat de Italiaanse mamas er blijkbaar een gewoonte van maken om alles al vroeg klaar te maken.
Het lijkt me bijzonder om met net een ontbijt achter de kiezen het avondmaal voor tutta-la-famiglia te bereiden.
En dan die mooie plaatsjes zinderend van hitte op dat moment van de dag dat de zon het hoogst staat. Wat hebben we in de loop van de vakantie veel terrasjes bezocht om op het middaguur de rust van Elba over ons heen te laten komen. De levensstijl van de bewoners van dit mooie eiland spreekt me bijzonder aan. Weg van de rat-race en stress, even in een andere wereld.
Ik ben jammergenoeg al jaren niet meer op Elba geweest, maar misschien is het ook beter zo. Herinneringen zijn net als goede wijn, ze worden mooier naarmate ze ouder worden.
Anderen lazen ook onze blogs over verslag, camping, kamperen, italië, beleving
