Neem je wandelschoenen mee naar Luxemburg
14 Oktober 2017 Virginie
We hadden een stacaravan gehuurd op camping Krounebierg bij de plaats Mersch. Een uitstekende locatie als vertrekpunt voor uitgebreide en zeer gevarieerde wandeltochten. Enthousiast bonden wij de veters wat strakker en gingen vanaf de stacaravan op pad. De eerste stop was de receptie van de camping. De Nederlandse exploitanten zijn bijzonder vriendelijk en geven je tal van bruikbare informatie en tips.
Het is misselijk hoeveel keren we links en rechts zijn gegaan, naar boven naar beneden zijn gelopen. Heuveltje op en heuveltje af. Na ruim 2 uur waren we zeker nog steeds niet op de terugweg. Ondertussen ontstond het gevoel dat we aan het dwalen waren, zo niet aan het verdwalen zijn. Gelukkig was er een hulpvaardig echtpaar die vertelde dat zij de weg wist in het bos. We werden een nieuw pad ingeloodst en kwamen uiteindelijk bij het plaatsje Schoenfels uit.
Vanuit Schoenfels was het nog meer dan een uur lopen om terug te komen in Mersch.
Met optimistische tegenzin zijn we de tocht voort gaan zetten. Onderweg kwamen we een aantal grotten tegen. Een paar was versperd met grote traliewerken, anderen waren open. Volgens het informatiebord dat hier stond kwamen we uit bij een grotwoning van een van de vroegste bewoners van dit gebied. Het volk werd vernoemd naar de rivier die dit gebied doorkruist, de Marne. De naam Marmanen komt voor van België tot en met Spanje als oorspronkelijke zwervende bevolkingsgroep. Zij hadden zich hier gevestigd en volgens het informatiebord komt de naam Mar Manen nog voor in de stamboom van de Groothertog van Luxemburg. En die heeft weer relaties met het Koninklijkhuis van Nederland.
Helaas is zo’n informatie overbodig op het moment dat je dat staat lezen met pijnlijke en vermoeide voeten in de schoenen. “Gelukkig hebben we de foto’s nog!”, om maar eens plagiaat toe te passen. Wat hadden we zin in rust met een welverdiende verfrissing ergens op een terras, bij voorkeur bij de camping in de buurt.
Nu terugkijkend kunnen we alleen maar schrijven dat het een geweldige wandeling is geweest. Daar in de Luxemburgse bossen waan je je soms nagenoeg alleen in het bos. Van tijd tot tijd was er alleen wat vogelgeluid of een vliegtuig hoog in de lucht dat de stilte verstoorde.
Anderen lazen ook onze blogs over Luxemburg, Wandelen, Camping, beleving, bezienswaardigheid, onderweg
De Vossenwandeling
De feitelijke wandeling begon bij het monument voor de gevallenen in de eerste en tweede wereldoorlog. Dit monument staat bijna op de camping. Vanaf het plein rondom het monument heb je een geweldig uitzicht over de stad Mersch en de in een tunnel verdwijnende snelweg. Aan het pad bij het monument staan informatieborden over diverse rondwandelingen. Wij kozen voor de ‘vossenwandeling’. Met duidelijk herkenbare bordjes werd de 2 uur durende wandeling aangegeven. De praktijk was dat wij, ondanks aan bramen plukken bestede tijd, na zo’n krappe 20 minuten weer terug waren op het beginpunt.Verdwalen in Luxemburg
Dus kozen we stoer voor een anders “gepalissadeerde route”. Deze was ietsje langer. De gele en rode paaltjes volgend zouden we na 2,5 uur weer terug zijn bij het monument. De paden zijn voor een deel natuurlijke paden, ingesleten door jarenlange, misschien zelfs eeuwenlange doorkruisingen van het schitterende bos. We kropen onder linten door waarbij een waarschuwingsbord hing voor bosbouwers (blijkbaar een gevaarlijke soort mensheid).Het is misselijk hoeveel keren we links en rechts zijn gegaan, naar boven naar beneden zijn gelopen. Heuveltje op en heuveltje af. Na ruim 2 uur waren we zeker nog steeds niet op de terugweg. Ondertussen ontstond het gevoel dat we aan het dwalen waren, zo niet aan het verdwalen zijn. Gelukkig was er een hulpvaardig echtpaar die vertelde dat zij de weg wist in het bos. We werden een nieuw pad ingeloodst en kwamen uiteindelijk bij het plaatsje Schoenfels uit.
Vanuit Schoenfels was het nog meer dan een uur lopen om terug te komen in Mersch.
Met optimistische tegenzin zijn we de tocht voort gaan zetten. Onderweg kwamen we een aantal grotten tegen. Een paar was versperd met grote traliewerken, anderen waren open. Volgens het informatiebord dat hier stond kwamen we uit bij een grotwoning van een van de vroegste bewoners van dit gebied. Het volk werd vernoemd naar de rivier die dit gebied doorkruist, de Marne. De naam Marmanen komt voor van België tot en met Spanje als oorspronkelijke zwervende bevolkingsgroep. Zij hadden zich hier gevestigd en volgens het informatiebord komt de naam Mar Manen nog voor in de stamboom van de Groothertog van Luxemburg. En die heeft weer relaties met het Koninklijkhuis van Nederland.
Helaas is zo’n informatie overbodig op het moment dat je dat staat lezen met pijnlijke en vermoeide voeten in de schoenen. “Gelukkig hebben we de foto’s nog!”, om maar eens plagiaat toe te passen. Wat hadden we zin in rust met een welverdiende verfrissing ergens op een terras, bij voorkeur bij de camping in de buurt.
Nu terugkijkend kunnen we alleen maar schrijven dat het een geweldige wandeling is geweest. Daar in de Luxemburgse bossen waan je je soms nagenoeg alleen in het bos. Van tijd tot tijd was er alleen wat vogelgeluid of een vliegtuig hoog in de lucht dat de stilte verstoorde.
Anderen lazen ook onze blogs over Luxemburg, Wandelen, Camping, beleving, bezienswaardigheid, onderweg
