Hoe groter hoe beter. Of klein maar fijn?
19 Oktober 2015 Femke
Ga jij komend jaar voor een grote camping of een kleine? Voor een groot park waar veel te doen is, waar een animatieteam je kinderen bezighoudt en waar je in de supermarkt kunt kiezen tussen witte, bruine, harde, volkoren-, krenten-, tijger- en chocoladebroodjes? Óf voor een kleine camping met eigenaren die je uitnodigen mee te eten, die voor je regelen dat je kinderen de koeien mogen melken en die je een uur voor de afgesproken aankomsttijd hartelijk begroeten?
Ik heb met mezelf afgesproken dat mijn ervaring van dit jaar een les voor me was. Een les waar ik het nodige van heb opgestoken!
Mijn avonturen op een grote camping
Afgelopen zomer was ik op een groot park van een landelijke kampeerorganisatie. Met de stacaravans opgesteld in rijen van 20, een mega subtropisch zwemparadijs en een heuse paintballbaan. Mijn zoons waren al weken van tevoren niet te houden. Ze zagen zichzelf al de tegenstanders uitschakelen, op hun knieën van de glijbaan gaan en het voetbaltoernooi winnen. De pagina ‘activiteiten’ op de website van de camping hadden ze grondig bestudeerd. De rest deed er niet veel toe.
Eenmaal de sleutel in ontvangst genomen, gingen we op zoek naar onze caravan, die ik uiteindelijk vond in rij 88. Moe van de reis van een paar uur, met kinderen die hun zwembroek aan wilden en boodschappen die erop lagen te wachten de koelkast in te gaan, moest ik wachten. Bijna een uur! De sleutel van onze stacaravan werd stipt om 15.00 uur pas geactiveerd… Dan maar vast gaan kijken in het hoofdgebouw, dachten we. Daar kwamen we erachter dat we deze trip van caravan naar centrum - lopend - geen drie keer per dag gingen afleggen, dat plassen 50 cent kostte en dat de computer van de receptioniste geen ansichtkaart en 3 ijsjes tegelijk kon afrekenen. Of we even naar de kassa van de snackbar konden lopen voor de ijsjes. Geen pardon, geen sorry. Niks.
In de dagen daaropvolgend groeide mijn gevoel van onbehagen. Het was leuk dat er zoveel activiteiten werden georganiseerd, daar genoten ik en mijn zoons dan ook zeker van, maar dat we ons alleen tussen 16.00 en 17.00 uur konden opgeven en dat we op dag 1 al moesten bepalen wat we de rest van de week wilden doen, vond ik wat minder. Het restaurant was een uitkomst toen ik geen zin had om te koken, maar dat ze er geen kraanwater schonken en we dus per se voor 20 euro drankjes moesten bestellen, gaf me het gevoel dat ik niet welkom was. Het personeel was gemiddeld 16 jaar jong en werkte er overduidelijk voor slechts drie weken, om vervolgens met het verdiende vakantiegeld naar Salou te vliegen. Ze wisten van toeten nog blazen en van meedenken, klantvriendelijk zijn en lachen onder werktijd hadden ze nog nooit gehoord. Nee, voor mij geen megacamping meer. Ondanks het feit dat paintballen echt leuk is.
Mijn avonturen op een kleine camping
Neem dan die charmante camping in Frankrijk een paar jaar terug. Daar hadden ze het gesnapt. Vol passie vertelden de eigenaren over hun droom die uitgekomen was, over hun zoon die geslaagd was voor zijn examen en over het ongeluk van de inmiddels manke hond. Dit alles onder het genot van een door de man des huizes gestookte wijn, terwijl onze kinderen aan het spelen waren met de lego van hun kinderen. Of we vanavond mee wilden eten ook? En of we wilden dat ze ons iets vertelden over de omgeving van de camping en de diverse must sees? Nou, ik hoef je niet te vertellen wat ons antwoord was. Deze mensen wisten wat het begrip gastvrijheid betekent.
Natuurlijk vonden onze jongens het in het begin jammer dat er slechts een handjevol kinderen was om mee te spelen en dat er geen binnenzwembad met glijbaan was, maar daar heb ik ze na dag 2 niet meer over gehoord. Als ze zich verveelden, gingen ze in het ‘hoofdhuis’ een bordspel of een kleurplaat halen en dan waren ze weer zoet. Openingstijden werden niet strak gehanteerd, over een extra hoeslaken (want nat geplast) werd niet moeilijk gedaan en alles wat we kochten die week, was op de pof. En ik vond het heerlijk.
Klein of groot. Wat past bij jou?
Er is natuurlijk niet alleen zwart of wit. Ook grijs bestaat. Alles heeft bovendien voors en tegens en de perfecte camping is voor iedereen een andere. Het hangt er gewoon helemaal van af wat je zoekt. Ga je voor persoonlijk contact, gastvrijheid en flexibiliteit? Dan past een kleine camping goed bij jou. Vind je het heerlijk als er animatie is, een binnen- én buitenbad, een midgetgolfbaan en een indoor speeltuin, en neem je de ietwat onpersoonlijke benadering graag voor lief in ruil voor uren speelplezier? Dan moet je naar een van de grote campings of vakantieparken komende zomer. Wil je van alles een beetje? Dan biedt een middelgrote camping uitkomst!
Op de site van Huurtent kun je precies aangeven wat je zoekt: klein, middel of groot. Zo verschijnen de campings die je minder aanstaan, ook niet in de zoekresultaten. Ideaal als je ’t mij vraagt.
Anderen lazen ook onze blogs over camping, kinderen, vakantie boeken, meivakantie
Ik heb met mezelf afgesproken dat mijn ervaring van dit jaar een les voor me was. Een les waar ik het nodige van heb opgestoken!
Mijn avonturen op een grote camping
Afgelopen zomer was ik op een groot park van een landelijke kampeerorganisatie. Met de stacaravans opgesteld in rijen van 20, een mega subtropisch zwemparadijs en een heuse paintballbaan. Mijn zoons waren al weken van tevoren niet te houden. Ze zagen zichzelf al de tegenstanders uitschakelen, op hun knieën van de glijbaan gaan en het voetbaltoernooi winnen. De pagina ‘activiteiten’ op de website van de camping hadden ze grondig bestudeerd. De rest deed er niet veel toe.
Eenmaal de sleutel in ontvangst genomen, gingen we op zoek naar onze caravan, die ik uiteindelijk vond in rij 88. Moe van de reis van een paar uur, met kinderen die hun zwembroek aan wilden en boodschappen die erop lagen te wachten de koelkast in te gaan, moest ik wachten. Bijna een uur! De sleutel van onze stacaravan werd stipt om 15.00 uur pas geactiveerd… Dan maar vast gaan kijken in het hoofdgebouw, dachten we. Daar kwamen we erachter dat we deze trip van caravan naar centrum - lopend - geen drie keer per dag gingen afleggen, dat plassen 50 cent kostte en dat de computer van de receptioniste geen ansichtkaart en 3 ijsjes tegelijk kon afrekenen. Of we even naar de kassa van de snackbar konden lopen voor de ijsjes. Geen pardon, geen sorry. Niks.
In de dagen daaropvolgend groeide mijn gevoel van onbehagen. Het was leuk dat er zoveel activiteiten werden georganiseerd, daar genoten ik en mijn zoons dan ook zeker van, maar dat we ons alleen tussen 16.00 en 17.00 uur konden opgeven en dat we op dag 1 al moesten bepalen wat we de rest van de week wilden doen, vond ik wat minder. Het restaurant was een uitkomst toen ik geen zin had om te koken, maar dat ze er geen kraanwater schonken en we dus per se voor 20 euro drankjes moesten bestellen, gaf me het gevoel dat ik niet welkom was. Het personeel was gemiddeld 16 jaar jong en werkte er overduidelijk voor slechts drie weken, om vervolgens met het verdiende vakantiegeld naar Salou te vliegen. Ze wisten van toeten nog blazen en van meedenken, klantvriendelijk zijn en lachen onder werktijd hadden ze nog nooit gehoord. Nee, voor mij geen megacamping meer. Ondanks het feit dat paintballen echt leuk is.
Mijn avonturen op een kleine camping
Neem dan die charmante camping in Frankrijk een paar jaar terug. Daar hadden ze het gesnapt. Vol passie vertelden de eigenaren over hun droom die uitgekomen was, over hun zoon die geslaagd was voor zijn examen en over het ongeluk van de inmiddels manke hond. Dit alles onder het genot van een door de man des huizes gestookte wijn, terwijl onze kinderen aan het spelen waren met de lego van hun kinderen. Of we vanavond mee wilden eten ook? En of we wilden dat ze ons iets vertelden over de omgeving van de camping en de diverse must sees? Nou, ik hoef je niet te vertellen wat ons antwoord was. Deze mensen wisten wat het begrip gastvrijheid betekent.
Natuurlijk vonden onze jongens het in het begin jammer dat er slechts een handjevol kinderen was om mee te spelen en dat er geen binnenzwembad met glijbaan was, maar daar heb ik ze na dag 2 niet meer over gehoord. Als ze zich verveelden, gingen ze in het ‘hoofdhuis’ een bordspel of een kleurplaat halen en dan waren ze weer zoet. Openingstijden werden niet strak gehanteerd, over een extra hoeslaken (want nat geplast) werd niet moeilijk gedaan en alles wat we kochten die week, was op de pof. En ik vond het heerlijk.
Klein of groot. Wat past bij jou?
Er is natuurlijk niet alleen zwart of wit. Ook grijs bestaat. Alles heeft bovendien voors en tegens en de perfecte camping is voor iedereen een andere. Het hangt er gewoon helemaal van af wat je zoekt. Ga je voor persoonlijk contact, gastvrijheid en flexibiliteit? Dan past een kleine camping goed bij jou. Vind je het heerlijk als er animatie is, een binnen- én buitenbad, een midgetgolfbaan en een indoor speeltuin, en neem je de ietwat onpersoonlijke benadering graag voor lief in ruil voor uren speelplezier? Dan moet je naar een van de grote campings of vakantieparken komende zomer. Wil je van alles een beetje? Dan biedt een middelgrote camping uitkomst!
Op de site van Huurtent kun je precies aangeven wat je zoekt: klein, middel of groot. Zo verschijnen de campings die je minder aanstaan, ook niet in de zoekresultaten. Ideaal als je ’t mij vraagt.
Anderen lazen ook onze blogs over camping, kinderen, vakantie boeken, meivakantie
